سیدمرتضی هنرمند؛ جمال سروش
دوره 3، شماره 1 ، شهریور 1400، ، صفحه 91-106
چکیده
تجمل‌گرایی به عنوان امری ذاتی و میلی فطری و به معنای میل و گرایش به زیبایی و نمایش آن، در قالب افعال اختیاری و در ابعاد مختلف زندگی بروز و ظهور می‌کند. این فعل اختیاری همچون سایر افعال اختیاری که از منظر اخلاق اسلامی به خوب و بد متصف می‌شود از افراط و تفریط که از آن به آسیب و تجمل‌گرایی مذموم یاد می‌شود مصون نیست. گرچه آسیب‌های تجمل‌گرایی ...
بیشتر
تجمل‌گرایی به عنوان امری ذاتی و میلی فطری و به معنای میل و گرایش به زیبایی و نمایش آن، در قالب افعال اختیاری و در ابعاد مختلف زندگی بروز و ظهور می‌کند. این فعل اختیاری همچون سایر افعال اختیاری که از منظر اخلاق اسلامی به خوب و بد متصف می‌شود از افراط و تفریط که از آن به آسیب و تجمل‌گرایی مذموم یاد می‌شود مصون نیست. گرچه آسیب‌های تجمل‌گرایی بسیار است، اما در این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و با تأکید بر سبک زندگی مدرن که مبتنی بر فردگرایی بوده و خود را در قالب مصرف تظاهری، تبرّج، شهرهگی، انباشت ثروت و تن-آسایی نشان میدهد و با توجه به نوعی ابهام عرفی در ممدوح و مذموم بودن این سبک زندگی به عنوان آسیب، به کشف مقولههای تجمل‌گرایی و زیباشناختی ممدوح از منظر آموزههای اسلامی پرداخته می‌شود. مهمترین قیود مستخرج از آیات و روایات عبارتند از حیات طیبه، رزق طیب و حلال، شأنیت، همزیستی با محرومین، رعایت اضعف مأمومین، حسن نیت، اخلاص و زهد. مقولههای متخذ از مبانی اسلامی، در راستای طراحی سبک زندگی دینی از جنس معاش طیب را نشان میدهد.
