نوع مقاله : تخصصی

نویسنده

. استادیار گروه مدیریت، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)

چکیده

کجروی مدیران و نقش آن در شکل‌گیری آسیب‌های اجتماعی در سازمان‌هاکجروی مدیران و نقش آن در شکل‌گیری آسیب‌های اجتماعی در سازمان‌ها در شکل‌گیری کجروی‌های اجتماعی، عوامل متعددی نقش دارند. این پژوهش، به یکی از عوامل پنهان کجروی‌های اجتماعی یعنی کجروی مدیران، که منجر به کجروی کارکنان سازمان‌ها و مردم می‌شود، می‌پردازد. مدیران سازمان‌ها با ابتلای به مفاسد اخلاقی، اعتیاد و خشونت، می‌توانند رفتار زیانباری را به کارکنان خود منتقل کنند. عوامل کجروی مدیران را می‌توان به دو دستة عوامل فردی و عوامل سازمانی تقسیم کرد. حریص بودن و ضعف ایمان، از عوامل شخصیتی و فردی مدیران است که باید با شیوه‌های بیداری وجدان، یادآوری معاد، و مجازات، آنها را بهبود بخشید. ساختار سازمانی و فرهنگ سازمانی نامناسب نیز می‌تواند از مهم‌ترین عوامل سازمانی کجروی اجتماعی مدیران باشد. با آگاهی‌بخشی و تأکید بر قانون‌گرایی، می‌توان عوامل سازمانی کجروی اجتماعی را کاهش داد و زمینه بهبود رفتار کارکنان را فراهم ساخت
مدیران، کارکنان سازمان، کجروی اجتماعی.

کلیدواژه‌ها

  • ابن‌ابی الحدید، (1959م)، شرح نهج‌البلاغه، بیروت: داراحیاء الکتب العربیه.
  • ابن‌خلدون، عبدالرحمن، (1388)، ‌مقدمه ابن‌خلدون، ترجمۀ محمد پروین گنابادی، تهران: علمی و فرهنگی.
  • ابن‌شعبه حرانی، حسن‌بن علی، (1383)، تحف‌العقول، قم: دارالحدیث.
  • ـــــــــــــــ ، (1384 ق)، تحف‌العقول عن آل الرسول، قم: کتابفروشی اسلامیه.
  • جعفری، محمدتقى، (1365)، وجدان از نظر اخلاقی، روانی و فلسفی، تهران: اسلامی.
  • حرعاملی، (1409ق)، وسائل‌الشیعه، بیروت: آل‌البیت لاحیاء التراث.
  • خیری، علی و محمدعلی حاجی‌ده‌آبادی، (1391)، «عوامل اجتماعی مؤثر در پیدایش کجروی و جرم از دیدگاه ابن‌خلدون»، معرفت فرهنگی اجتماعی، ش 4، ص87-108.
  • دانایی‌فرد، حسن، (1395)، نهضت‌های مدیریتی در بخش دولتی، تهران: سمت.
  • دفت، ریچارد ال، (1375)، تئوری سازمان و طراحی ساختار، ترجمۀ علی پارسائیان و محمد اعرابی، تهران: مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی.
  • دیبا، فریده، (1389)، دخترم فرح، تهران: به آفرین.
  • دیوید، فرد، (1379)، مدیریت استراتژیک، ترجمۀ علی پارساییان و سیدمحمد اعرابی، تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
  • رابرتسون، یان، (1374)، درآمدی بر جامعه، ترجمۀ حسین بهروان، مشهد: آستان قدس رضوی.
  • رضاییان، علی، (1379)، مبانی سازمان و مدیریت، تهران: سمت.
  • سلیمی، علی و محمد داوری، (1380)، جامعه‌شناسی کجروی، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
  • ضرغامی‌فرد، مژگان و حسن دانایی‌فرد، (1395)، «فهم پدیده راست‌کرداری مدیران و شناسایی عوامل شکل‌دهنده آن»، مدیریت در دانشگاه اسلامی، ش 12، ص293-312.
  • طوسی، محمد‌بن حسن، (1390ق)، تهذیب الاحکام، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
  • عسگری، ناصر و همکاران، (1393)، «بررسی رابطه اخلاق اسلامی و رفتار شهروندی سازمانی»، مدیریت اسلامی، ش 1، ص123-139.
  • علی‌اکبری، حسن و حسن رمضانی، (1391)، «بررسی پایه‌های نظری موضوع تصمیم‌گیری مبتنی بر اخلاق اسلامی»، مدیریت اسلامی، ش 1، ص149-174.
  • علیمردانی، مسعود، (1383)، «ابن‌خلدون و اخلاق شهرنشینی»، کتاب نقد، ش 30، ص218-241.
  • گنجعلی، اسدالله و همکاران، (1392)، «درآمدی بر مبانی مسئولیت سازمانی از نگاه اسلام»، چشم‌انداز مدیریت دولتی، ش 16، ص41-70.
  • مجلسی، محمدباقر، (1412ق)، بحارالانوار، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • محسنی تبریزی، علیرضا و همکاران، (1389)، «آسیب‌شناسی اداری و فرهنگ سازمانی کارکنان سازمان و ارائه راهکارها»، بصیرت و تربیت اسلامی، ش 15، ص109-132.
  • محمدی ری‌شهری، محمد، (1386)، میزان‌الحکمه، قم: دارالحدیث.
  • مسعود انصاری، احمدعلی، (1371)، پس از سقوط سرگذشت خاندان پهلوی در دوران آورگی، تهران: مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی.
  • مصباح‌یزدى، محمدتقى، (1374)، فلسفه اخلاق، تهران: اطلاعات.
  • معتضد، خسرو، (1377)، از سوادکوه تا ژوهانسبورک، تهران: نشر ثالث.
  • مکارم شیرازی، ناصر، (1379)، پیام امیرالمؤمنین(ع): شرح تازه و جامعی بر نهج‌البلاغه، قم: دارالکتب الاسلامیه.
  • هچ، ماری‌جو، (1385)، تئوری سازمان، ترجمۀ حسن دانایی‌فرد، تهران: افکار.